جاده سازی از قدیم الایام تا زمان حال یکی از مهم ترین دلایل برای تبادل فرهنگ ها و پیشرفت جوامع بوده است. توجه به این عملیات یکی از عامل های سنجیدن پیشرفت زیربنایی و عمران و آبادی کشور می باشد. انتقال مایحتاج، علم و فرهنگ و هر آنچه نیاز بشر باشد از طریق جاده میسر می شود. در این عملیات همیشه مهندسی طراحی جاده و همچنین استفاده از مصالح دو عامل مهم استاندارد و کیفیت جاده بوده است. قبل از انتخاب مصالح باید به کاربری جاده و میزان تردد آن را در نظر گرفت. همچنین توجه به شرایط اقلیمی نیز در انتخاب مصالح یکی از موارد مهم است که به هیچ وجه نباید آن را نادیده گرفت.
در عملیات جاده سازی ابتدا زمین حریم جاده مشخص خواهد شد. این کار نیاز به تخصص دارد زیرا میزان دید راننده و خطر انحراف را نیز مشخص خواهد کرد. در مرحله بعد زیرسازی حریم می باشد که بایستی این زیرسازی محکم و عالی انجام شود.
پس از اجرای عملیات زیرسازی بایستی آسفالت جاده بنا بر نوع کاربری جاده و شرایط اقلیمی انتخاب شود. به طور مثال در مناطق کوهستانی که برف زیادی می بارد باید از آسفالتی استفاده شود که در برابر سرما و برف مقاوم باشد. همچنین باید بنا بر شرایط اقلیمی از متریال مناسب جهت ساخت آسفالت جاده سازی استفاده شود. البته که مسیر یابی جاده یکی از عوامل مهم در جاده سازی با کیفیت و استاندارد دارد. مسیر یابی از طریق نقشه هوایی صورت می گیرد. در نظر گرفتن پروفیل طولی، شیب منطقه، رودخانه، دریا و یا دریاچه در مسیر جاده همچنین توجه به کوه و یا تپه ها و دور زدن آنها جزو مراحل مسیر یابی محسوب می شوند. پس از مشخص کردن مسیر جاده می توان بر پروفیل عرضی تمرکز کرد و عملیات جاده سازی را پیش برد.